Wasyl Suchomliński i fenomen „twórczego akme” nauczyciela w szkole podstawowej

Streszczenie w języku polskim

W artykule podjęto próbę przybliżenia fenomenu „twórczego akme” w ujęciu słynnego uczonego i pedagoga Wasyla Suchomlińskiego. Określono fenologię pojęcia, wskazano na główne treści, specyfikę pojęcia kluczowego z perspektywy koncepcyjnej oraz z punktu widzenia uczonego i pedagoga, a zwłaszcza przedstawiono jego rozważania o znaczeniu twórczości w procesie edukacji uczniów. Określono zalecenia zasadnicze, które w przekonaniu Suchomlińskiego ujawniają twórczy potencjał nauczyciela oraz stanowią sens jego sukcesu zawodowego w ciągu całego życia. Są to: wysiłki wolicjonalne, aktywność, motywacja w realizacji potencjału własnego, twórcza orientacja, rozwój kreatywności. Szczególny nacisk kładzie się na technologie interakcji twórczej, które stanowiły treść procesu edukacyjnego szkoły pawłyskiej oraz zostały uogólnione w takich dziełach, jak Oddaję serce dzieciom oraz Radosna szkoła. Można je w pełni implementować w treści koncepcji nowej szkoły ukraińskiej. Jest to stworzenie kreatywnych placów zabaw/laboratoriów, w których nauczyciel wraz z dziećmi doświadcza poczucia oświecenia, imprintingu, dojścia do zrozumienia, improwizacji i błędów. To właśnie te technologie rozwijają zainteresowanie uczniów nauką, „popychają” ich do twórczości, ujawniają nowy świat. Dlatego głównym zadaniem nauczyciela jest rozwój tych zdolności przez całe życie. W tym wszystkim upatruje się sensu „twórczego akme” Suchomlińskiego jako nośnika nowatorstwa oraz mentora dla nauczycieli, czyje doświadczenie jest nieprześcignione dla pokolenia następców.