„Edukacja ku wolności” – wprowadzenie do waldorfskiej perspektywy uczenia się i rozwoju

Streszczenie w języku polskim

W artykule opisano głównie to, co można nazwać dydaktyką rozwoju oświaty waldorfskiej. To podejście dydaktyczne opiera się na idei rozwoju człowieka przez okresy siedmioletnie Rudolfa Steinera. W czasach Steinera idea ta, wywodząca się ze starożytnego podziału ludzkiego życia na heptomade, była do pewnego stopnia nadal w użyciu. We współczesnym rozwojowym dyskursie psychologicznym idea siedmioletnich okresów jest jednak praktycznie nieobecna. Termin ten znajduje się w programach i w literaturze pedagogicznej Waldorfa, ale poza tym nigdzie nie funkcjonuje. Interpretacja Steinera dotycząca rozwoju dziecka przez pierwsze trzy siedmioletnie okresy miała wyraźny wpływ na programy i dydaktykę szkoły waldorfskiej. W opracowaniu podano kilka przykładów. W części pierwszej skupiono się na pojęciach imitacji, rytmu i zabawy. W części drugiej omówiono procesy życiowe, wyobraźnię i sztukę. W części trzeciej skoncentrowano się na rozwoju poznawczym, rozwoju złożonych emocji (takich jak wstyd i poczucie winy) i rozwoju autonomii. Przyjrzano się również bliżej temu, w jaki sposób idee dotyczące uczenia się i rozwoju, które Steiner podkreślał ponad sto lat temu, można postrzegać w świetle ostatnich badań, zwłaszcza w neuronauce.