Historia a pamięć w powieściach Gabrieli Adameșteanu

Streszczenie w języku polskim

W artykule przedstawiono analizę twórczości powieściowej współczesnej rumuńskiej pisarki Gabrieli Adameșteanu (ur. w 1942 r.) w świetle sceptycyzmu historiografii wobec pojęcia „pamięci zbiorowej” wyrażanego przez Pierre’a Norę i Reinharda Kosellecka. Przykłady z jej sześciu powieści podkreślają celowe wykorzystywanie wydarzeń historycznych jako tła dla ideologicznych starć bohaterów oraz dla wyrażania przekonań grupowych, fikcyjnych wersji „pamięci zbiorowej”. Analiza ukazuje charakterystyczne dla pisarki „wahanie” narratologiczne, intensywne posługiwanie się dialogami oraz mowę półbezpośrednią, które budują psychologiczną gęstość utworów. Przeprowadzone na potrzeby niniejszego opracowania badanie wykazało, że tematyczna polifonia powieści Adameșteanu odsłania indywidualną pamięć bohaterów jako świadectwo pamięci publicznej odrębnych grup, z których część podziela bardziej nowoczesny światopogląd, podczas gdy inne zachowują tradycyjne stanowiska.