Dojrzewanie przez cierpienie jako szansa rozwoju dla dziecka na podstawie wybranych baśni

Streszczenie w języku polskim

Szkic dotyczy terapeutycznej roli baśni w pozytywnym rozwiązywaniu kryzysów rozwojowych dziecka w wieku 3-11 lat życia, jak również wydobywa wielką rolę pedagogiczną baśni w procesie wychowawczym. Autorka skupia się na interpretacji trzech baśni Braci Grimm, czyli Miejskich muzykantach z Bremy, Śnieżce oraz Jasiu i Małgosi, jakkolwiek zauważa również baśń Śmierć ojcem chrzestnym, a w końcowym etapie wywodów przypowieść H. Ch. Andersena Dziewczynka z zapałkami. Dyskurs analityczny jest inspirowany przede wszystkim psychoanalizą w ujęciu Brunona Bettelheima (Cudowne i pożyteczne), a także rozpoznaniem podstawowych faz rozwoju dziecka Erika Eriksona. Ponadto interpretację wzbogaca myśl pedagogiczna Jeana Piageta. W ten sposób idea baśnioterapii zdobywa przekonującą krystalizację problemową, co odsłania szansę harmonijnego kształtowania wrażliwości dziecka, które we wcześniejszym wieku z pomocą pośrednika asymiluje przesłanie baśni podświadomie, a w późniejszym wieku próbuje je samodzielnie interpretować, o ile uda się właściwie dopasować baśnie do wieku psychicznego dziecięcego odbiorcy. W tej terapeutycznej perspektywie baśnie okazują się wyjątkową pomocą pedagogiczną wobec doświadczania i przeżywania  cierpienia nie tylko w życiu dzieci.