Hybrydowa agresja Rosji na Ukrainie: wnioski dla Europy

Streszczenie w języku polskim

Autor analizuje komponenty rosyjskiej hybrydowej agresji, które widoczne są na Ukrainie, a także te, które już są widoczne (bądź potencjalnie mogą być) w Unii Europejskiej. Analizuje stosunek obywateli niektórych państw europejskich wobec agresji Rosji na Ukrainie. Wielu ludzi w Europie wciąż uważa, że Rosja nie bierze udział w wojnie w Donbasie, wielu nie widzi niebezpieczeństwa w Rosji dla swego kraju. Ponadto, w przypadku zagrożenia dla sojusznika z NATO 53% Francuzów i 58% Niemców głosowało przeciw udzieleniu pomocy. Największym zagrożeniem, jakie widzi autor, jest utrata podmiotowości – i to zagrożenie jest ważne nie tylko dla Ukrainy. Żaden europejski naród polityczny nie jest monolitem (jak Niemcy w ocenie potencjalnego zagrożenia Federacji Rosyjskiej dzielone przez „wschód-zachód”). Z kolei w państwach bałtyckich można obserwować różnice językowe: Rosję jako zagrożenie postrzega tylko 7% rosyjskojęzycznych Estończyków i tylko 5% rosyjskojęzycznych mieszkańców Łotwy. Komponent informacyjny jest prawdopodobnie najważniejszy w hybrydowej strukturze agresji. Dlatego poszukiwanie odpowiedzi na to zagrożenie jest najbardziej intensywne. Pod koniec czerwca 2016 roku czeska organizacja pozarządowa opracowała dokument „Full-Scale Democratic Response to Hostile Disinformation Operations. 50 Measures to Oust Kremlin Hostile Disinformation Influence out of Europe”. Dokument ten uznaje trudne nowe realia i proponuje zalecenia, które mogłyby stanowić podstawę do odpowiedzi na nowe wyzwania. Główny wniosek, który formułuje autor – świat stał się „mniejszy”, zwłaszcza w Europie. Nie ma już kraju, którego sytuacja nie miałaby wpływu na obywateli UE. Dlatego Ukraina i jej doświadczenia są ważne i tak pozostanie jeszcze przez długi czas.