Przymusowe leczenie szpitalne osób chorych psychicznie – kilka uwag na tle ustawy o ochronie zdrowia psychicznego

Streszczenie w języku polskim

W świetle holistycznej definicji wprowadzonej przez WHO zdrowie to stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu, a nie jedynie stan, w którym całkowicie brak jest choroby lub kalectwa. Pod ochroną przewidzianą w aktualnie obowiązujących przepisach prawa krajowego i międzynarodowego pozostaje nie tylko zdrowie fizyczne, ale również zdrowie psychiczne. Osoby cierpiące z powodu zaburzeń psychicznych są tą kategorią pacjentów, która wymaga szczególnej opieki i empatii zarówno ze strony ogółu społeczeństwa, jak i przede wszystkim pracowników służby zdrowia. Niestety, z uwagi na rodzaj dolegliwości, z którymi takie osoby się zmagają, są one bardziej narażone na negatywne konsekwencje, jakie wynikają z dysproporcji w relacjach personel medyczny – pacjent. Także w dziedzinie medycyny, jaką jest psychiatria, od jakiegoś czasu daje się zauważyć odejście od paternalistycznego stosunku wobec pacjenta na rzecz propagowania relacji, w których chory i świadczeniodawca stają się podmiotami równorzędnymi. Niemniej w niektórych przypadkach, z uwagi na dobro pacjenta, możliwe jest ograniczenie jego autonomii decyzyjnej. W opracowaniu dokonano analizy przewidzianych w polskim porządku prawnym wyjątków umożliwiających leczenie psychiatryczne bez zgody pacjenta.