Tożsamość osoby prawnej

Streszczenie w języku polskim

Artykuł ma charakter naukowo-badawczy i zawiera wyniki badań prowadzonych na gruncie polskiego prawa cywilnego i handlowego. Tematem badań było ustalenie, czy osobie prawnej przysługuje dobro osobiste w postaci tożsamości oraz prawo do tożsamości. Ponadto celem było wyznaczenie cech i właściwości decydujących o tożsamości osoby prawnej. Podjęcie się analizy wskazanego zagadnienia ma znaczenie nie tylko teoretyczne, lecz także praktyczne z uwagi na problematykę naruszenia prawa do tożsamości przysługującego osobie prawnej. Na gruncie prawa prywatnego tożsamość jako dobro osobiste można ujmować dwojako. Należy wyróżnić tożsamość w ujęciu wewnętrznym, wyrażającą się w świadomości niepowtarzalności i odrębności, oraz tożsamość w ujęciu zewnętrznym, oznaczającą zespół cech pozwalających na indywidualizację i identyfikację określonej jednostki. Główna teza sprowadza się do stwierdzenia, że osobie prawnej przysługuje tożsamość jako dobro osobiste oraz prawo do tożsamości. Tożsamość osoby prawnej oznacza jej identyczność i może być ujmowana tylko w aspekcie zewnętrznym. Tak rozumiana tożsamość wymaga wyodrębnienia na tle innych dóbr osobistych osoby prawnej, takich jak w szczególności jej dobre imię, wizerunek czy prywatność. Ocena znaczenia i klasyfikacja elementów konstrukcji osoby prawnej, pozwalających na określenie jej tożsamości, pozwalają na wyodrębnienie wśród nich oznaczeń odróżniających, oznaczeń identyfikujących oraz czynników o charakterze ustrojowym i organizacyjnym.