Brak rzetelnej sądowej kontroli aresztu tymczasowego po wydaniu ściganego jako bezwzględna przeszkoda do ekstradycji

Streszczenie w języku polskim

Artykuł stanowi opracowanie naukowe przygotowane metodą dogmatyczną. Jego przedmiotem jest jedno z najbardziej newralgicznych zagadnień, którym zajmował się Sąd Najwyższy w ostatnich latach w obszarze wykładni bezwzględnych przeszkód ekstradycyjnych, tj. problem braku niezwłocznej i z urzędu sądowej kontroli pozasądowego aresztu tymczasowego na etapie postępowania przygotowawczego w państwie żądającym wydania ściganego. W jednym ze swych orzeczeń, kluczowym w tej kwestii, Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że brak ten nie jest wystarczającą podstawą do stwierdzenia prawnej przeszkody do wydania ściganego. Argumentacja Sądu wyjaśniająca to stanowisko nie zasługuje na pełną aprobatę. Jest wyrazem niedostrzeżenia znaczenia, wynikającego z art. 5 ust. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz art. 9 ust. 3 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, wymogu niezwłocznego postawienia z urzędu każdego tymczasowo aresztowanego przed oblicze sądu w kontekście jego bezpieczeństwa osobistego. Należy przyjąć, że brak na etapie postępowania przygotowawczego niezwłocznej i z urzędu kontroli aresztu tymczasowego, obejmującej postawienie osadzonego przed obliczem sędziego, po przekazaniu ściganego władzom państwa wzywającego, może być podstawą do przyjęcia, że z tego powodu istnieje uzasadniona obawa naruszenia jego bezpieczeństwa osobistego. Oceny takiej należy dokonywać a casu ad casum, w razie potrzeby po uzupełnieniu informacji od strony wzywającej.