Narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jako skutek zaniechania gwaranta. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2022 r. (III KK 411/21, LEX nr 3287205)

Streszczenie w języku polskim

W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy przyjął, że skutkiem przestępstwa z art. 160 k.k. może być również utrzymanie stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w sytuacji, gdy sprawcą jest gwarant, a jego czyn polega na zaniechaniu podjęcia wymaganego w danych okolicznościach działania. Z poglądem tym trudno się zgodzić, biorąc pod uwagę znaczenie pojęcia skutku w prawie karnym, zgodnie z którym jest to stan odrębny od zachowania sprawcy, stanowiący określoną i obiektywnie dostrzegalną zmianę w otaczającej nas rzeczywistości. Dlatego ocenę zaistnienia skutku należy oddzielić od oceny samego czynu jako zagrażającego życiu albo zdrowiu człowieka. W przypadku utrzymywania się stanu bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego życiu albo zdrowiu człowieka z powodu braku działania gwaranta stwierdzenie skutku wymaga ustalenia, o ile stan ten mógł ulec zmniejszeniu, gdyby gwarant spełnił swój obowiązek działania.