Ochrona i dobrostan zwierząt gospodarskich w Polsce

Streszczenie w języku polskim

Dzięki swoim możliwościom intelektualnym i niezwykłym zdolnościom adaptacyjnym człowiek szybko stał się gatunkiem dominującym oraz nauczył się podporządkowywać sobie zwierzęta i je eksploatować. Relacje między człowiekiem i przyrodą, a zwłaszcza stosunek człowieka do zwierząt, były od wieków przedmiotem rozważań filozoficznych i religijnych. Stosunek łowców-zbieraczy do zasobów naturalnych, od których zależy życie, początkowo pozostawał w równowadze, ale później ludzie zaczęli hodować zwierzęta dla ich mięsa, mleka, skóry i siły mięśni, co nazwano „udomowieniem”. Prawo człowieka do czerpania z zasobów zwierzęcych ma swoje granice. Przyzwyczajono się jednak do nadmiernej eksploatacji zwierząt. Zjawisko to pogłębia intensywny chów i hodowla zwierząt. Zwierzęta gospodarskie po raz pierwszy uzyskały status prawny w polskim ustawodawstwie w 1997 r. Ich właściciel, posiadacz lub użytkownik jest zobowiązany do przestrzegania praw w zakresie rozrodu, hodowli i uboju. Istnieją ograniczenia w wykorzystywaniu zwierząt gospodarskich, a ich nieprzestrzeganie skutkuje odpowiedzialnością karną.