Prawo do naturalnego i godnego umierania

Streszczenie w języku polskim

W artykule została podjęta kwestia prawa do naturalnego i godnego umierania w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Prawo do życia gwarantowane w art. 2 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka jest obecnie w praktyce orzeczniczej balansowane z prawem do prywatności. Prawo do skutecznego żądania zadania śmierci jest umiejscawiane w sferze autonomicznych decyzji człowieka. Jednak konstruowanie takiego prawa jest nie tylko sprzeczne z zasadą godności każdego człowieka, lecz także powodowałoby erozję gwarancji przyznanych każdej osobie znajdującej się w stanie terminalnym. Analiza orzecznictwa strasburskiego wyznaczającego wspólny standard dla państw-stron EKPC nie pozwala przyjąć istnienia prawa do śmierci jako prawa podmiotowego jednostki. Państwa w obszarze ochrony życia człowieka mają obowiązek podejmowania pozytywnych działań. Ta stosunkowo stała linia orzecznicza została wyraźnie zmieniona w sprawie Lambert i inni przeciwko Francji, ponieważ Trybunał przekroczył czerwoną linię na rzecz biernej eutanazji, akceptując niejasne francuskie przepisy proceduralne uznające sztuczne odżywianie oraz nawadnianie pacjenta za formę terapii podlegającej zaprzestaniu.