Przekaz informacji na temat starcia pod Hodowem 11 czerwca 1694 r. Propaganda dworska Jana III?

Streszczenie w języku polskim

W maju 1694 r. do dworu polskiego, który rezydował w Żółkwi na Rusi Czerwonej, docierały informacje, że Tatarzy najadą na Rzeczpospolitą. W tym czasie główne siły tureckie oraz Tatarzy z Krymu szykowali się do podjęcia działań przeciw wojskom cesarskim. Do najazdu na Ruś przygotowano natomiast Tatarów nogajskich z Budziaku. Ich celem było dostarczenie zaopatrzenia do twierdzy kamienieckiej i dokonanie napadu dywersyjnego. W czerwcu król, elity oraz mieszkańcy Rusi wyraźnie obawiali się wrogich działań. Wojska Rzeczypospolitej nie były przygotowane, a siły najeźdźców obliczano aż na 30 tys. ludzi. Pochód ordy trwał zasadniczo 4 dni, od 8 do 11 czerwca. Strona polska po zakończeniu najazdu rozgłaszała, że dobre rozmieszczenie wojska koronnego i niepowodzenia Tatarów w uzyskaniu dużej liczby jeńców zmusiły ich do odwrotu. W trakcie wycofywania się pod Kamieniec straż przednia ordy została zaatakowana przez chorągwie jazdy z Okopów św. Trójcy i Szańca Panny Marii. W wyniku przewagi liczebnej przeciwnika, jazda dowodzona przez Konstantego Zahoroskiego wycofała się do wsi Hodów, gdzie przez kilka godzin odpierała tatarskie ataki. Przeciwnik, nie mogąc przełamać twardej obrony, zdecydował się odejść spod Hodowa i ruszył dalej w drogę powrotną. Na dworze królewskim uznano, że obrona ludzi Zahorowskiego miała kluczowe znaczenie dla odparcia najazdu wiosennego 1694 r., dlatego wykorzystano ją w akcji propagandowej przed sejmem 1695 r. Królowi nie udało się przekonać większej części społeczeństwa, aby uznała bój pod Hodowem za wielki sukces w wojnie z Portą. Dopiero współcześnie starcie pod Hodowem zyskało popularność wśród wielu ludzi, którzy zupełnie bezkrytycznie podchodzą do informacji, że 400 obrońców odparło atak aż 40 000 Tatarów.