Etyka w działalności banków w perspektywie kryzysu finansowego lat 2007–2009

Streszczenie w języku polskim

Etyka w działalności banków ma i powinna mieć szczególne znaczenie. Ze względu na ich szczególny status – instytucji zaufania publicznego, a także szczególną rolę, którą odgrywają w gospodarce rynkowej, tworząc krwiobieg życia gospodarczego i będąc zarazem jego uczestnikami jako przedsiębiorcy, każde ich działanie powinno mieć fundamenty etyczne. Zachwiały się one potężnie podczas kryzysu finansowego lat 2007–2009 (tzw. kryzysu zaufania), gdy wskutek nieroztropnych działań banków wystąpił problem tzw. toksycznych aktywów, które zachwiały podstawami działalności bankowej. Spowodowało to załamanie się rynków kapitałowych, częściowy paraliż światowego systemu finansowego i potężną recesję. Zaczęto utożsamiać chciwość i lekkomyślność finansistów z instytucją banku. Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na to, że banki – pomimo zawirowań (a może raczej szczególnie dlatego) kryzysu lat 2007–2009 – jako instytucje zaufania publicznego powinny w każdym aspekcie swojej działalności kierować się wartościami, standardami, zasadami etyki, pomimo tego, że są to przedsiębiorcy nastawieni na maksymalizację zysku.