Innowacje demokratyczne i partycypacja polityczna. Przypadek Zgromadzenia Obywateli Estonii (Rahvakogu)

Streszczenie w języku polskim

Celem artykułu jest zbadanie wpływu Zgromadzenia Obywateli Estonii, zwołanego w 2013 r. na ewolucję partycypacji politycznej w tym państwie. Jest to ważne zagadnienie, szczególnie zważywszy na fakt, że Estonia oferuje stosunkowo niewiele możliwości partycypacji między wyborami parlamentarnymi. W artykule przedstawiono weryfikację hipotezy zakładającej, że Zgromadzenie Obywateli Estonii nie doprowadziło do znaczących zmian w obowiązującym ustawodawstwie estońskim, w szczególności w zakresie rozszerzenia katalogu partycypacji obywatelskiej, zarówno w perspektywie krótko-, jak i długofalowej. Przedstawione w artykule badania zostały przeprowadzone przy zastosowaniu metody decyzyjnej oraz analizy aktów prawnych. Artykuł jest podzielony na trzy części: w pierwszej przeanalizowano główne zagadnienia dotyczące innowacji demokratycznych, w tym kwestie definicyjne i proces ich rozwoju; w drugiej przedstawiono główne okoliczności zwołania Zgromadzenia, przede wszystkim w kontekście kryzysu estońskiej demokracji przedstawicielskiej wywołanego skandalem „Silvergate”. Przedstawiono również procedurę i etapy organizacji Zgromadzenia Obywateli Estonii. Trzecia część poświęcona została osiągniętym rezultatom i ich wpływowi na partycypację polityczną w Estonii. Wyniki badań pozwalają stwierdzić, że Zgromadzenie Obywateli Estonii można zaliczyć do katalogu demokratycznych innowacji. Wynika to z faktu, że było ono instrumentem nadającym obywatelom nową rolę w procesie współrządzenia, tworząc tym samym nowe możliwości partycypacji politycznej, podejmowania decyzji i wpływania na demokrację przedstawicielską. Nie można natomiast twierdzić, że Zgromadzenie Obywateli Estonii wywarło głęboki wpływ na system prawny, zwłaszcza w kontekście wprowadzania nowych instrumentów partycypacyjnych.