Bobrow: wędrówka z ciemności ku światłu

Streszczenie w języku polskim

Bobrow jest ważną postacią literacką końca XVIII i początku XIX wieku w Rosji, choć jego poezja nie zawsze była doceniana w jego czasach. Poezja Bobrowa jest bogata w różne tematy i nastroje; artysta we wczesnej poezji pisał o stworzeniu świata, a w kwestiach osobistych był szczególnie zainteresowany problemem śmierci. Po przeniesieniu się na Krym napisał dzieło Tauryda (1798), zatytułowane później Chersonida (1804), które jest poetyckim i pełnym podziwu opisem przyrody i obyczajów Krymu, a także zawiera interesujące rozważania teologiczne. Jego ostatnim i najdłuższym dziełem jest poemat epicki Starożytna noc wszechświata lub wędrujący ślepiec (1807–1809), który jest alegorią ludzkości poszukującej prawdy, a jednocześnie alegorią poszukiwania prawdy przez każdego człowieka. Bobrow pokazuje, że tę prawdę można znaleźć tylko w Chrystusie.