Ukryj
Pokaż wszystkie
Wyślij tekst przez e-mail 
Światy równoległe a poczucie wspólnoty w przestrzeni edukacyjnej
Streszczenie w języku polskim
Celem artykułu jest ukazanie przejawów funkcjonowania światów równoległych i sposobów kreowania wspólnoty w przestrzeni edukacyjnej na zajęciach w grupach wielonarodowościowych i wielokulturowych. Zrozumienie człowieka i zjawisk zachodzących w otaczającym go świecie oznacza dotarcie do wartości istotnych dla danej grupy, narodu, kultury. Wspólnota to m.in. solidarność rozumiana jako zbiorowa i indywidualna odpowiedzialność określonej grupy za całość wspólnych działań. Poczucie wspólnoty i współodpowiedzialności wynikają z zaangażowania aksjologicznego, ze zbieżności poglądów oraz dążeń przy świadomości istnienia różnych punktów widzenia. Umożliwianie uczącym się wykonywania tego, co chcą robić i naprawdę lubią, w czym czują się kompetentni, zwiększa motywację, zaangażowanie, odpowiedzialność za własny proces uczenia się, a także buduje poczucie wspólnoty i dialogu w przestrzeni edukacyjnej.
Słowa kluczowe
Pełny tekst:
PDFBibliografia
Arends, Richard. (1995). Uczymy się nauczać. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Bloom, Benjamin, Stern, George, Stein, Morris. (1956). Methods in personality assessment. Glencoe, Illinois: The Free Press.
Borges, Jorge Luis. (1972). Biblioteka Babel. W: Jorge Luis Borges, Fikcje (s. 65–73). Warszawa: PIW.
Casmir, Fred. (1996). Budowanie trzeciej kultury: zmiana paradygmatu komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej. W: Alicja Kapciak, Leszek Korporowicz, Andrzej Tyszka (red.), Komunikacja międzykulturowa. Zderzenia i spotkania (s. 28–57). Warszawa: Instytut Kultury.
Casmir, Fred (red.). (1978). Intercultural and International Communication. Washington DC: University Press of America.
Chochinov, Harvey Max. (2022). Seeing Ellen and the Platinum Rule. JAMA Neurology, 79 (11). DOI: 10.1001/jamaneurol.2022.2400.
Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie. (2003). Warszawa: Wydawnictwo CODN.
Foucault, Michael. (2006). Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych. Gdańsk: Słowo/obraz terytoria.
Grucza, Franciszek. (1996). O przeciwstawności ludzkich interesów i dążeń komunikacyjnych, interkulturowym porozumiewaniu się oraz naukach humanistyczno-społecznych. W: Franciszek Grucza, Krystyna Chomicz-Jung (red.), Problemy komunikacji interkulturowej: Jedna Europa – wiele języków i wiele kultur (s. 11–33). Warszawa: Wydawnictwo UW.
Grzmil-Tylutki, Halina. (2010). Francuska lingwistyczna teoria dyskursu. Historia, tendencje, perspektywy. Kraków: Universitas.
Grzmil-Tylutki, Halina. (2012). Francuska analiza dyskursu i jej recepcja w Polsce. W: Tomasz Piekot, Marcin Poprawa (red.), Analiza dyskursu. Centrum – peryferie (s. 45–61). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Janowska, Iwona. (2011). Podejście zadaniowe do nauczania i uczenia się języków obcych. Kraków: Universits.
Levinson, Paul. (2010). Nowe nowe media. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Marody, Mirosława. (2014). O społecznym zakorzenieniu kultury uniwersytetu. W: Piotr Sztompka, Krzysztof Matuszek (red.), Idea uniwersytetu. Reaktywacja (s. 135–141). Kraków: Wydawnictwo UJ.
Misiaszek, Kazimierz. (1995). Kościół a dialog międzykulturowy. W: Alicja Kapciak, Leszek Korporowicz, Andrzej Tyszka (red.), Komunikacja międzykulturowa. Zderzenia i impresje (s. 159–169). Warszawa: Instytut Kultury.
Morbitzer, Janusz. (2004). Świat wartości w Internecie. W: Waldemar Furmanek, Aleksander Piecuch (red.), Dydaktyka informatyki: problemy metodyki (s. 174–185). Rzeszów: Wydawnictwo URz.
Morbitzer, Janusz. (2011). W poszukiwaniu nowej przestrzeni edukacyjnej. W: Jacek Migdałek, Anna Stolińska (red.), Technologie informacyjne w warsztacie nauczyciela: nowe wyzwania edukacyjne (s. 42–51). Kraków: Wydawnictwo UP.
Ożóg, Kazimierz. (2013). Dawne i nowe w komunikacji językowej przełomu XX i XXI wieku. Napięcie i współistnienie. W: Małgorzata Karwatowska, Adam Siwiec (red.), Komunikacja. Tradycja i innowacje (s. 54–67). Chełm: Wydawnictwo PWSZ.
Rzeszutko-Iwan, Małgorzata. (2015). Zarys paradygmatu strategii w przestrzeni dyskursu publicznego (przesłuchania sądowe a/i wywiady radiowe). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Rzeszutko-Iwan, Małgorzata. (2016a). Pedagogika CLIL, czyli o nauczaniu językowo-przedmiotowym na lektoracie języka polskiego jako obcego. W: Wiola Próchniak, Magdalena Smoleń-Wawrzusiszyn (red.), Nauczanie języka polskiego jako obcego. Tradycje i innowacje (s. 331–347). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Rzeszutko-Iwan, Małgorzata. (2016b). Przekaz wiedzy, czyli nauczanie specjalistycznej odmiany języka – w kontekście pedagogiki CLIL. Acta Universitatis Lodziensis, 23, s. 97–115.
Seretny, Anna, Lipińska, Ewa. (2005). ABC metodyki nauczania języka polskiego jako obcego. Kraków: Universitas.
Smolicz, Jerzy. (1996). Demokracja kulturowa po australijsku – w poszukiwaniu narodu wielokulturowego. W: Alicja Kapciak, Leszek Korporowicz, Andrzej Tyszka (red.), Komunikacja międzykulturowa. Zderzenia i spotkania (s. 105–131). Warszawa: Instytut Kultury.
Surina, Irina. (2012). Rozważania o przestrzeni edukacyjnej – od teorii do praktyki edukacyjnej. W: Irina Surina (red.), Przestrzeń edukacyjna wobec wyzwań i oczekiwań społecznych (s. 13–27). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Sztompka, Piotr. (2014). Uniwersytet współczesny; zderzenie dwóch kultur. Nauka, 1, s. 7–18.
Sztompka, Piotr, Matuszek, Krzysztof (red.). (2014). Idea uniwersytetu. Reaktywacja. Kraków: Wydawnictwo UJ.
DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ff.2023.41.1.217-228
Data publikacji: 2023-10-25 14:22:36
Data złożenia artykułu: 2023-03-26 22:08:00
Statystyki
Wskaźniki
Odwołania zewnętrzne
- Brak odwołań zewnętrznych
Prawa autorskie (c) 2023 Małgorzata Rzeszutko
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.