Konterfekt pisarza. Negocjacje wizerunku

Résumé

Jacek Dehnel należy do grona najbardziej popularnych pisarzy młodego pokolenia. Jego medialny wizerunek opiera się na czterech aspektach: indywidualnym stylu, zainteresowaniach,
twórczości poetyckiej, prozatorskiej i felietonistycznej oraz kwestii homoseksualizmu. Prozatorski przyczynek do autokreacji pisarza to przede wszystkim materiał powieści Lala. Wizerunek jest tu postmodernistycznym wariantem konwencji autorytetu moralnego i intelektualnego, dopasowanym do realiów przestrzeni rynkowej. Dotyczy szczególnie dwóch kwestii – roli pisarza oraz roli wnuka, spadkobiercy tradycji rodu, który otrzymał gruntowne wykształcenie, nienaganne maniery i imponujące drzewo genealogiczne. Wizerunek kreowany w mediach, zwłaszcza w przestrzeni internetowej, skupia się na zewnętrznych oznakach stylu Dehnela. Publikowane materiały audiowizualne przekazują odbiorcom portret współczesnego dandysa, wzmacniany tekstami o szlacheckim pochodzeniu, talentach i erudycji. Wizerunek Dehnela jest tematem wielu dyskusji, co poświadcza siłę oddziaływania mechanizmów autokreacyjnych, stosowanych przez pisarza konsekwentnie, od początku zaistnienia w przestrzeni medialnej. Dehnel należy do pokolenia pisarzy celebrytów, którzy wobec sprzężenia twórcy z rynkiem muszą troszczyć się o swoją popularność. Strategia Dehnela opiera się na tym, że zajmuje on kontrpozycję wobec popkulturowego świata celebrytów, ale należąc do niego, wykorzystuje sprawdzone mechanizmy marketingowe. Wykorzystuje dwa modele autobiograficzne – literacki i medialny, stale poszukuje optymalnego wizerunku, negocjuje tożsamość poddawaną pod ocenę publiczności.