Solarpunk – w stronę świetlanej przyszłości

Résumé

Artykuł ten poświęcony jest solarpunkowi, gatunkowi literackiemu, który pojawił się pod koniec drugiej dekady XXI wieku. Głównymi narzędziami badawczymi są ekokrytyka oraz komparatystyka kulturowa, pozwalająca na włączanie do badań literatury innych dziedzin nauki, jak: historia, antropologia, socjologia czy ekologia. W niniejszym artykule analizuję solarpunk w obrębie innych gatunków fantastyki. Omawiam powieść Ecotopia Ernesta Calenbacha oraz brazylijski zbiór opowiadań Solarpunk. Ecological and Fantastical Stories in a Sustainable World. Antologhy. W przeciwieństwie do utworów postapokaliptycznych czy fikcji klimatycznej twórcy solarpunku wierzą, że nowoczesna technologia pomoże przezwyciężyć kryzys ekologiczny, promując ideę zrównoważonego rozwoju. Co warto podkreślić, solarpunk, podobnie jak steampunk, odnosi się nie tylko do literatury, ale również do stylu życia (idea slow life). Solarpunk kreuje futurystyczną wizję świata po transformacji energetycznej. W świecie przedstawionym przestrzeń państwowa przestaje odgrywać kluczową rolę, liczy się wspólnota, grupa ludzi, którzy mogą zmienić otaczającą rzeczywistość. Solarpunk krytykuje kapitalizm oraz konsumpcyjny styl życia. Propagując ideę zrównoważonego rozwoju, twórcy tego gatunku nie odrzucają nowoczesnej technologii, lecz starają się znaleźć równowagę między światem realnym a wirtualnym. Warto zaznaczyć, że amerykański solarpunk jest utopijny, z kolei brazylijscy twórcy są mniej optymistyczni, gdyż w transformacji energetycznej dostrzegają zagrożenia związane z możliwym konfliktem zbrojnym, niemoralnymi eksperymentami czy produkcją nowoczesnej broni biologicznej.