„Druga ojczyzna” w języku serbskim i chorwackim

Аннотация

W związku z coraz częstszą wymuszoną lub dobrowolną zmianą miejsca zamieszkania, różne nazwy kraju, wybranego przez migranta jako miejsce pracy i zamieszkania, pojawiają się także w językach słowiańskich. W porównaniu do leksykalnie bardzo licznych i różnie motywowanych określeń osoby przemieszczającej się i osiedlającej w innym kraju, liczba leksemów oznaczających „nową ojczyznę” jest mniejsza, zasługuje jednak na uwagę językoznawców i socjologów zajmujących się powszechną migracją ludności. W artykule analizowane są nazwy „drugiej ojczyzny” w językach serbskim i chorwackim, a przykłady użycia tych nazw są poddawane profilowaniu etnolingwistycznemu zgodnie z metodą etnolingwistyczną rozwiniętą w lubelskiej szkole Jerzego Bartmińskiego. Ważną rolę w profilowaniu analizowanych nazw odgrywają aspekty ewaluacyjne.