Rekonstrukcja paleokrajobrazów Ukrainy w ciągu MIS 20-12 uzyskana metodami paleontologicznymi

Streszczenie w języku polskim

Abstrakt: Według nowego Schematu Stratygrafi cznego Plejstocenu Ukrainy klimatolity przyazowski, martonoszski, sulski, łubenski i tiligulski korelowane są z końcową częścią wczesnego i pierwszą połową środkowego plejstocenu według międzynarodowej skali stratygrafi cznej oraz z 20-12 MIS. Z kriochronami przyazowską, sulską i tiligulską wiązała się sedymentacja lessów i osadów lessopodobnych; podczas kriochrony tiligulskiej lądolód skandynawski (Krukenycki, Okski) objął północno-zachodnią Ukrainę. Podczas termochron martonoszskiej i łubenskiej formowały się gleby kopalne. Osady subakwalne (pierwsza połowa środkowego plejstocenu) tworzą aluwialne terasy V i VI, a także osady basenów morskich Czauda i Postczauda. W celu rekonstrukcji warunków paleogeografi cznych zostały wykorzystane własne wyniki badań palinologicznych, malakologicznych, mikroteriologicznych osadów kontynentalnych i morskich, dane z analizy paleopedologicznej z lat ostatnich oraz materiały publikowane (por. bibliografi a). Uzyskane dane potwierdziły cykliczny charakter ewolucji krajobrazów i zmian klimatu na Ukrainie podczas glacjałów i interglacjałów w okresie między 800 a 430 tysięcy lat temu. Zasięgi stref roślinnych, wyróżnianych na terenie Ukrainy w tych jednostkach stratygrafi cznych, przedstawiają ryc. 3–7. Z przeprowadzonej analizy wynika, że powierzchnia i granice jednostek biostratygrafi cznych w poszczególnych jednostkach plejstocenu nie zawsze pokrywają się z powierzchnią podjednostek klimatostratygrafi cznych, zidentyfi kowanych na podstawie rekonstrukcji paleogeografi cznych. Cechą charakterystyczną jest duża rola doliny Dniepru, wykazana przez zróżnicowanie strefowych odmian roślinności w prawo- i lewobrzeżnej części jego basenu.